Zgodnie z wieloletnią tradycją, uczniowie klas maturalnych, uczestniczyli  w pielgrzymce, by prosić Matkę Bożą o łaski i pomoc w zdaniu egzaminu dojrzałości. Tak było i w tym roku.

21 października udaliśmy się do Wilna. W pielgrzymce uczestniczyło 40 osób wraz z opiekunami. Na miejsce dojechaliśmy przed południem, gdzie spotkaliśmy się z przewodnikiem - panią Jolą, która oprowadzała nas po pięknym Wilnie. Najpierw zwiedziliśmy  kościół p.w. św. Apostołów Piotra i Pawła na Antokolu, zwanej perełką sztuki. Następnie, w samo południe, uczestniczyliśmy we Mszy świętej w kaplicy Matki Bożej Miłosierdzia w Ostrej Bramie, gdzie zawierzyliśmy naszą przyszłość Matce Bożej, głównie  prosiliśmy  o pozytywne wyniki matury i dobry wybór dalszej drogi życiowej. Po Mszy św. każdy miał  swoje 5 minut na indywidualną rozmowę z Matką Bożą. Kolejnym punktem naszego pielgrzymowania była pobliska Cerkiew p.w. św. Ducha. Usłyszeliśmy tam historię tego miejsca,  jak również nawiedziliśmy znajdującej się w Świątyni relikwie 3 męczenników. Dalszy spacer po Wilnie, doprowadził nas do domu, w którym  mieszkał Juliusz Słowacki, zobaczyliśmy również jak mieszkali i tworzyli inni wybitni twórcy m.in. Adam Mickiewicz. Piękne zabytki i historyczne miejsca, dopełniły wartość wspólnego wyjazdu. Pomimo niskiej temperatury i zimnego wiatru, całej grupie towarzyszył dobry humor i radość bycia razem. Ufamy, że nasze wspólne pielgrzymowanie i bycie razem, przyczynią się także nie tylko do większej integracji, ale również przyniosą skutki duchowe.

Opiekunami naszej grupy były dwie panie wicedyrektor - p. Patrycja Kurzyna - Maksymiuk i p. Anna Targońska jak również nauczycielki: p. Iwona Zając i p. Katarzyna Czyżewska. Duchowymi opiekunami byli ks. Piotr Omelczuk i ks. Wojciech Dziubiński.

24 października nasza młodzież pod opieką pani Margeryty Ordowskiej odwiedziła Hospicjum stacjonarne Proroka Eliasza w Makówce koło Michałowa. Celem wizyty było przybliżenie uczniom zakresu działania tej placówki oraz przedstawienie form współpracy z wolontariuszami.

Hospicjum kierowane przez dr Pawła Grabowskiego, z którego inicjatywy powstał ten ośrodek przeznaczone jest dla pacjentów z wiejskich terenów Podlasia, gdzie każdy nieuleczalnie chory może czuć się jak w domu, wśród bliskich.

Nasi uczniowie spotkali się z koordynatorem działań na terenie hospicjum oraz wolontariuszkami, które opowiedziały o swojej pracy, poświęcanym czasie i wkładanym sercu w opiekę nad pacjentami ośrodka oraz nawiązywanych relacjach, rozmowach i tworzeniu domowej atmosfery.

Uczniowie z ogromnym zainteresowaniem słuchali niekończących się opowieści o „życiu” hospicjum, losach jego podopiecznych i zmaganiach personelu. Opowieści z życia wzięte czasami wywoływały uśmiech na twarzy, a czasami wyciskały łzy.

Było to owocne spotkanie, które przybliżyło naszym uczniom zakres działania takiego ośrodka. Uświadomiło, jak ważna jest choćby tylko obecność drugiego człowieka podczas choroby, słabości i w niedomaganiach oraz jak nieoceniona jest pomoc wolontariuszy w hospicjum.

13 października  2022 roku społeczność naszej szkoły uroczyście obchodziła Dzień Edukacji Narodowej. Spotkaliśmy się wszyscy  na uroczystym apelu zorganizowanym na sali gimnastycznej naszej placówki. Nad przygotowaniem uczniów do części artystycznej czuwali wychowawcy klas pierwszych, których uczniowie dzięki tradycyjnemu ślubowaniu stali się pełnoprawnymi członkami naszej szkoły, przyjmując na siebie obowiązek odpowiedzialnego reprezentowania jej w środowisku lokalnym.

Uroczystość rozpoczęła się oficjalnym wprowadzeniem sztandaru szkoły oraz odśpiewaniem hymnu narodowego. Jedną z pierwszych osób, które zabrały głos, była Przewodnicząca Rady Rodziców przy naszej szkole, p. Dunaj, która w krótkim przemówieniu wyraziła ogromną wdzięczność rodziców wobec dyrekcji, nauczycieli i pozostałych pracowników szkoły za wszelką pomoc uczniom, za okazywane serce i życzliwość, za wyrozumiałość, cierpliwość. Życzyła, aby nasi nauczyciele nigdy nie stracili pasji i zapału do tego zawodu, bo dzięki temu młodzież naszej szkoły zaczyna budować swoją przyszłość i wytrwale osiąga stawiane jej cele. W podobnym tonie wypowiedział się przewodnicząca Samorządu Szkolnego, która także podziękowała nauczycielom i kadrze za trud włożony w pracę z uczniami. 
Dyrektor szkoły dr Cezary Antoni Wysocki wygłosił następnie przemówienie, w którym przywołał historię powołania Komisji Edukacji Narodowej, której data powstania (14 października 1773 roku) stała się dniem święta polskiej edukacji. Zwrócił uwagę, że Komisja pełniła wówczas rolę dzisiejszego ministerstwa oświaty. Warto podkreślić, że członkowie tejże Komisji kładli nacisk na to, aby uczeń poszerzał swoje horyzonty, zdobywał wiedzę praktyczną, a nie tylko uczył się na pamięć. Pan Dyrektor przywołał również słowa Zamoyjskiego: „ Zawsze takie Rzeczpospolite będą, jakie ich młodzieży chowanie… Nadto przekonany jestem, że tylko edukacja publiczna zgodnych i dobrych robi obywateli”. Podkreślił tymi słowami wagę pracy nauczycieli, którzy nie tylko przekazują wiedzę, ale uczą młode pokolenia ich roli w kształtowaniu państwa. 
Pan Dyrektor  dr Cezary Antoni Wysocki wspomniał również o tym, że kiedy zaczynał pracę jako dyrektor naszej placówki, marzył, aby szkoła się rozbudowała, rozwinęła. Śmiało stwierdził, że to marzenie się spełniło.  Podkreślił, że Dzień Edukacji Narodowej to czas podziękowania wszystkim, którzy się do tego przyczynili. Zachęcił całą społeczność szkolną do dalszego działania na rzecz rozwoju szkoły, cytując słowa o marzeniach: Marzenia to piękna rzecz, nigdy o tym nie zapominaj. Nie zapomnij również, że marzenia nie spełniają się same, to Ty musisz je spełnić!
Najważniejszą częścią spotkania było  ślubowanie klas pierwszych IX Liceum Ogólnokształcącego oraz Technikum Zawodowego nr 1. Młodzież w strojach galowych z dumną i siłą w głosie powtarzała za panem dyrektorem słowa ślubowania, którego najistotniejszym elementem była przysięga godnego reprezentowania szkoły, rzetelnego wypełniania obowiązków szkolnych, dbania o mienie szkolne, a przede wszystkim odnoszenie się do wszystkich z godnością i szacunkiem. Pan dyrektor obiecał, że cała kadra zarządzająca, nauczyciele oraz pozostali pracownicy szkoły pomogą tym uczniom dotrzymać słów złożonego ślubowania.
Spotkanie było także okazją do złożenia podziękowań  zasłużonym pracownikom naszej szkoły: dyrekcji, paniom z administracji, nauczycielom oraz tym  wszystkim, których praca wpływa na doskonałe funkcjonowanie  placówki, co przyczynia się do tego, że z roku na rok stajemy się coraz lepsi i przychodzi do nas coraz więcej uczniów. Wszystkie  te osoby zostały docenione za swoją pracę atrakcyjnymi nagrodami.
Podniosłego charakteru całej uroczystości dodawała swoją obecnością Miejska  Orkiestra Dęta , którą dyryguje pan Rafał Bronecki. Nasza orkiestra od ponad 40 lat dopełnia swym występem wiele uroczystości państwowych i kościelnych, a także imprez sportowych. Przepiękną uroczystość urozmaicała  pięknymi utworami  dedykowanymi całej  kadrze pedagogicznej.  Występ orkiestry dopełniły również pokazy mażoretek. Dziewczyny w pięknych strojach zaprezentowały swoje umiejętności taneczne. 

„Powiedz mi, to zapomnę. Naucz mnie, to może zapamiętam. Zaangażuj mnie, to się nauczę.”
– Benjamin Franklin

W plenerze udział wzięli uczniowie klas pierwszych Liceum Ogólnokształcącego i klas Technikum Zawodowego nr 1 Zespołu Szkół Ogólnokształcących i Technicznych w Białymstoku.
Wycieczki szkolne stanowią ważny element realizacji programu zarówno dydaktycznego jak i wychowawczego. Dzięki nim uczniowie mogą w praktyce wykorzystać wiedzę teoretyczną przyswajaną na lekcjach w szkole oraz poznawać formy aktywnego wypoczynku.

Cele wycieczki zgodne były z zadaniami ogólnymi szkoły zawartymi w Statucie, podstawie programowej, misją szkoły, programem wychowawczym i programem działań profilaktycznych.
Muzeum Wnętrz Pałacowych mieści się w Pałacyku Hetmana Branickiego i jest częścią zespołu pałacowo-parkowego w Choroszczy. W czasach świetności za pałacem rozciągał się piękny reprezentacyjny salon ogrodowy. Dziś ogrody pałacowe przypominają bardziej park krajobrazowy, jednak spacer po nim jest także przyjemny. Park z mostkiem nad kanałem krzyżowym, stawem prostokątnym i wzgórzem widokowym na pałac jest często wykorzystywany do sesji ślubnych.
Wieża widokowa w Kruszewie, to najwyższy punkt, z którego możesz podziwiać piękny krajobraz Narwiańskiego Parku Narodowego. Obiekt położony jest w sercu Parku nad samą rzeką Narew. Jest to niezwykłe miejsce, w którym możesz odpocząć rozkoszując się unikalnym krajobrazem dzikiej doliny Narwi. Jesienią krajobraz mieni się intensywnością barw nadając temu miejscu baśniowy i tajemniczy klimat.
Ze względu na bogatą historię, Tykocin dziś jest miejscowością bardzo atrakcyjną turystycznie. Zachęca do zwiedzenia wielu miejsc, upamiętniających wydarzenia i postacie. Zabytki, które się tu znajdują są odzwierciedleniem historii tego miasta. Sam układ urbanistyczny jest ciekawą, rzadko już spotykaną atrakcją. Miasto przypomina bowiem charakterystyczny układ miasteczka żydowskiego.
Głównym akcentem wyjazdu była Wielka Synagoga w Tykocinie. Jest to pozostałość po istniejącej tu niegdyś licznej gminie żydowskiej. Budowla została wzniesiona na miejscu starej drewnianej bożnicy w 1642 r. Obecnie jest to Oddział Muzeum Podlaskiego w Białymstoku. Budynek oddaje klimat świątyni żydowskich. Wnętrze przyciąga uwagę przede wszystkim ze względu na zdobnictwo ścian. Widnieją na nich bowiem ogromne XIX – wieczne tablice z napisami w języku hebrajskim i aramejskim. Są to cytaty biblijne i teksty modlitw. Główna sala modlitewna ma wysokość 9 metrów. W jej centralnym punkcie znajduje się birma – miejsce w kształcie kwadratu z filarami, balustradą i baldachimem. Birma jest swego rodzaju amboną, z której odczytywana jest Tora. Na wschodniej ścianie sali mieści się szafa ołtarzowa – Aron ha-kodesz, która przechowuje zwoje Tory. Przykrywa ją bogato tkany, nowy, czerwony parochet – zasłona. W Wielkiej Synagodze odbywają się różne koncerty, w tym także prezentujące pieśni żydowskie.
Zróżnicowanie kulturowe stało się codziennością współczesnych społeczeństw.
Kościół p.w. Trójcy Świętej – wybudowany dzięki Janowi Klemensowi Branickiemu w latach 1740 – 1750. Jest to barokowa świątynia typu bazylikowego.
Rynek – jest wyjątkowym zabytkiem urbanistycznym miasta. Istnieje od momentu powstania Tykocina, jednak obecny wygląd zachował z XVIII w.
Pomnik Stefana Czarnieckiego – zlokalizowany w centrum rynku miasta jest godną uwagi atrakcją. Pamiątkowy monument pochodzi z 1763 r. Został wzniesiony z inicjatywy Jana Klemensa Branickiego.
Pomnik Orła Białego –.Został wybudowany w 1982 r. z przedsięwzięcia Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Tykocińskiej. Wcześniej w tym miejscu stał drewniany postument również orła białego postawiony w 1919 r. na cześć odzyskania przez Polskę niepodległości. Obecny pomnik jest wykonany z brązu i również upamiętnia te wydarzenia. Rzeźba nawiązuje także to faktu ustanowienia w 1907 r. na zamku w Tykocinie odznaczenia Orderu Orła Białego.
Pomnik ma ogromną wartość ze względu na odległą datę budowy. Jest to najprawdopodobniej drugi po Kolumnie Zygmunta najstarszy świecki pomnik w Polsce.
  

Kolejną akcją, której celem jest propagowanie czytelnictwa, jest bez wątpienia Ogólnopolski Dzień Głośnego Czytania.

Przypada ona na 29 września – to data urodzin Janiny Porazińskiej, wybitnej pisarki, autorki książek dla najmłodszych czytelników. 
Głośne czytanie to także okazja do wspólnego spędzania czasu. Nasza społeczność również w tym roku przyłączyła się do tej akcji.

Nowa szkoła to nowe wyzwanie. Dla niektórych bardzo trudne, dlatego, aby ułatwić uczniom klas pierwszych ich początek w naszej szkole, piątek, 23 września, stał się dniem integracji owych klas. Pomysłów na owocną integrację było wiele.

Klasy 1a,b TZ oraz 1 e LO dzień te spędziły w Parku Linowym w Fastach. Wspólne pokonywanie wyznaczonych tras z pewnością przyczyniło się do scalenie zespołów klasowych.
Pokonując grawitację i niejednokrotnie lęk przed lataniem integrowały się inne klasy naszego liceum, które odwiedziły Strefę Wysokich Lotów. 
Sportową integrację miała również klasa 1 b LO, która kibicowała reprezentacji Polski U-21 podczas meczu rozegranego na stadionie miejskim. 
Nieco spokojniej przebiegała zapewne integracja klas technicznych, które odwiedziły Podlaskie Muzeum Kultury Ludowej. 
Miejmy nadzieję, że czas ten został wykorzystany dobrze i nasze pierwsze klasy są już zgranymi zespołami.

Szkoła to ważne miejsce w życiu każdego człowieka. Pozwala zdobyć wykształcenie, nawiązać relacje międzyludzkie, czasami nawet uczy rozwiązywać konflikty. Słowem: przygotowuje młodych ludzi  do życia. Młodość zaś kieruje się swoimi zasadami, ma swoje własne wartości i przywileje. Epoką, która  bez wątpienia ceniła młodzież był romantyzm. Był to czas, w którym dominowała jednostka silna, mająca poczucie własnej wartości, dumna, ceniąca wolność, ojczyznę,  ale przede wszystkim gotowa walczyć o swoje ideały. To także czas ludzi wrażliwych na piękno świata, ludzi poznających go  nie tylko rozumem, ale przede wszystkim sercem: ​​​​​​​

„Miej serce i patrzaj w serce” A. Mickiewicz „Romantyczność”

To hasło polskiego romantyzmu pojawiło się w 1822 roku w wydanym tomiku poezji A. Mickiewicza zatytułowanym  „Ballady i romanse”.

Rozpoczęło epokę walki o niepodległość naszego państwa, również poprzez krzepiące serca utwory, w których naród polski pojawia się jako Mesjasz narodów, gotowy poświęcić życie za ojczyznę. To także czas prostych zasad życia społecznego: kochaj, bądź częścią przyrody,  pamiętaj, że za winą zawsze stoi kara – taki prosty kodeks moralny, który przydałby się tak bardzo w naszych trudnych czasach.

Społeczność naszej szkoły również w tym roku włączyła się do ogólnopolskiej akcji Narodowego Czytania.

Podczas tegorocznej edycji odczytaliśmy wspólnie właśnie wybrane „Ballady i romanse” A. Mickiewicza. Młodzież chętnie słuchała rówieśników czytających historię biednej Karusi, którą po stracie Jasieńka mędrzec ze szkiełkiem i okiem o smalenie dub posądzał.        

Z zaciekawieniem słuchaliśmy o losach strzelca, który za złamanie przysięgi został surowo ukarany:

„On pod tym jęczy modrzewiem./

Któż jest młodzieniec? Strzelcem był w borze.”

A. Mickiewicz „Świtezianka”

Poznaliśmy również historię jeziora Świteź. W poetycki sposób została nam przedstawiona opowieść o tym tajemniczym miejscu, w którym:

 „Świteź […] jasne rozprzestrzenia łona,

W wielkiego kształcie obwodu,

Gęstą po bokach puszczą oczerniona,

A gładka jak szyba lodu.”.

Narodowe czytanie trwało tylko jeden dzień, ale pozwoliło odkryć na nowo dawno minioną epokę. Przyczyniło się również do naszej integracji.

Dzień 30 września był dniem szczególnym  dla chłopców ZSOiT w Białymstoku. Samorząd Uczniowski zaprosił całą społeczność uczniowską do wspólnej zabawy. Zagwarantował również przywileje dla każdego, kto w tym dniu zdecydował się założyć krawat lub muszkę - uczeń nie był pytany i nie pisał niezapowiedzianych sprawdzianów i kartkówek.